Mostrando entradas con la etiqueta Rosa Osuna. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta Rosa Osuna. Mostrar todas las entradas

domingo, 29 de abril de 2018

Non é fácil pequeno esquio

Ramon, Elisa, Non é facil pequeno esquio, ilustr. Rosa Osuna, traduc. Marisa Núñez, Portugal, Editorial Kalandraka, col. Demademora, 2003, 40pp. (ISBN: 978-84-8464-183-4).

Breve descrición do formato e do contido da obra. Este álbum literario versa sobre o tema da morte dun familiar, neste caso a nai.  É un triste e fermoso conto que narra a desaparición dunha nai e a repercusión que ten nos máis pequenos. Trátase dunha historia chea de tenrura e delicadeza, que abre as portas a un tema profundo e de tratamento necesario, dando suxestións abertas e  tranquilizadoras sobre a continuidade da vida.  Nárrase a  historia dun pequeno esquío que no momento de cear, bota en falla a súa nai na mesa e non é capaz de cear debido a tristeza que lle embarga. O seu pai intenta explicarlle a ausencia da súa nai, aínda que el prefire o cobizo do seu amigo o moucho. O pequeno visualiza como  todos os seus amigos xogan co seu pai e a súa nai, polo que pónse aínda máis triste porque vota de menos intensamente a súa nai, pero isto deixa de suceder cando descobre no ceo unha bela estrela , polo que sabe que é a súa nai e desde alí daralle o calor e o amor que necesita para  súa vida.
Esta historia de estrutura lineal cun plantexamento, nó e desenlace, preséntase a través dun texto sinxelo con frases curtas, e tamén un texto acumulativo e repetitivo. A letra é impresa, en minúscula nun tamaño medio. Nel existe unha voz narrativa en terceira persoa de carácter contextualizador e con frases textuais que din os personaxes por boca dun narrador heterodiexético que nos introduce na historia, narra o conflito e o pecha. Trátase dun álbum ilustrado editado nun formato cadrado con tapas duras e de tamaño mediano. Na portada aparece o  protagonista,  nome da autora, e o titulo co cal xa nos podemos ir facendo unha idea da temática do conto. Non todas as páxinas conteñen texto, senón que vai intercalándose con ilustracións complementarias. 
As ilustracións son complementarias e enriquecen a historia, ademais acompañan o texto sendo acordes a narración. Son coloristas e mesturan estampados, grabados e texturas, aportando un gran enriquecemento  a historia.

Potencialidades educativas. Este conto crea unha bela metáfora acerca da presenza espiritual dun familiar desaparecido e que nos acompaña a través de obxectos case imperceptibles. Unha gran obra que pode ser moi útil para traballar o tema da morte na aula, e que pode, como ao final da obra se mostra, demostrar o que a literatura pode facer para  reconfortar o noso estado de ánimo. Ademais, ofrécenos un amplo abano de valores que se deben traballar na aula, como son a soidade, a incomprensión, a recuperación do equilibrio emocional, o pranto desconsolado, o enfado e a ira, os cales podemos paliar a través do amor e das lembranzas.
A través do conto, dá a impresión de que o proceso de superación da morte dun ser querido é algo que pode ser aprendido aínda que non sexa fácil, como se avisa desde o título. O pai, de feito, aprendeuno cando perdeu aos seus pais. Por iso cando se produce a morte da súa parella non sente nada. Na obra non aparecen reflectidos nin a súa reacción nin os seus sentimentos. Por iso é unha obra onde todo se entende, coma nun manual. Non hai lugar para a suxestión, non hai lugar para unha lectura aberta, non hai lugar para obter máis dunha interpretación, nin para as dúbidas. É, pois, máis científica que literaria, hai fases psicolóxicas e falta tensión narrativa, emoción, identificación e catarse. A morte considérase o desenlace natural da vida e tamén como o destino común que nos iguala ao resto dos seres vivos. 
En conclusión tanto polo contido como pola ilustración estamos ante un libro infantil serio, enfocado a consolar ao neno e axudarlle a integrar a terrible experiencia dunha forma doce e respectuosa, entendendo o necesario proceso de desesperarse, enfadarse e finalmente asumilo.

Recursos de interese.
Vídeo conto en español:

Grupo conflitos persoais. (Nuria Castiñeira Rodríguez, Sandra Dapena Hortas, Sheila Domínguez Da costa,  Carmen Eiras Conde, Sara Fernández Luna e Silvia Fraguas Juncal ).

martes, 24 de abril de 2018

Non é fácil pequeno esquío


Ramón, Elisa, Non é fácil pequeno esquío, ilustr. Rosa Osuna, trad. Marisa Nuñez, Pontevedra: Kalandraka, col. “Demademora”, 2003, [40pp.], (ISBN:84-8464-183-X).

Breve descrición do formato e contido. Estamos ante a historia dun esquío que chora a morte da súa nai. No transcurso do conto móstranse os sentimentos de dor e tristeza que ten o protagonista. Finalmente, o esquío acepta a ausencia definitiva da nai e comeza a lembrar os bos momentos vividos con ela e a convivir co sucedido. As ilustracións son frías nas imaxes que representan a tristeza e a dor do esquío, contrastando coas imaxes cálidas cando amosa as vivencias deste coa falecida. O álbum é de 22x22cm e de tapa dura. Así mesmo, é unha das poucas obras que aborda o falecemento dunha nai e que nos fai lembrar a coñecida obra Bambi.

Potencialidades educativas. Este conto serve para tratar o falecemento dun familiar próximo ao alumnado, concretamente dunha nai, e axudar a superar o dó.

Recursos de interese.
Etiquetas. Familia, morte, álbum ilustrado.
Autoría. Estibel (Estefanía López Tanoira, Tiffany Pintos Nieto e Belén Sanmartín Malheiro).

miércoles, 11 de abril de 2018

Avós

Heras, Chema, Avós, ilust. Rosa Osuna, Pontevedra: Kalandraka Editora, col. “Demademora”, 2002, [36 pp.], (ISBN: 978-84-8464-533-7).

Breve descrición do formato e do contido. Álbum ilustrado de tapa dura e de 22x22 cm que foi Premio Llibreter en 2003, entre outros galardóns. A cuberta e contracuberta están divididas en varios cadrantes con cores frías como o gris e o azul, ademais das cálidas como o amarelo e o vermello. Na esquina inferior dereita da cuberta aparecen dous señores maiores que están a bailar: el gordo e cun chaleco azul, ela máis delgada e cun vestido amarelo e tacóns vermellos. Baixo eles está o nome da editorial, mentres que enriba, o da ilustradora e o do autor. Na parte superior e en letra moito máis grande apréciase o título da obra que é Avós, polo que podemos intuír que os señores son os protagonistas. Nesta cuberta pódese ver o debuxo dun gato, relevante ao ver que en todas as páxinas aparece algún animal cun propósito lúdico. Na contracuberta hai catro cadrantes de tamaños variados nos que se pode ver unha antítese entre o día e a noite, xa que está o sol e a lúa. Esta contraposición tamén se pode ver nas gardas -feitas a dobre páxina co fondo gris-, nas que nunha páxina hai unha lúa azul cunhas estrelas e na outra un sol amarelo con varias nubes. Na portada aparece o título exactamente igual que na cuberta, mais agora os anciáns só amosan as súas mans e parte do brazo, o que deixa ver as súas vestimentas. O home suxeita un algodón de azucre rosa sobre o que está o nome do autor, mentres a muller suxeita un globo amarelo ao carón do que está o nome da ilustradora. Polo fondo hai pingas de cores como o azul, amarelo, vermello e rosa, dándolle alegría á portada.

As ilustracións preséntanse a dobre páxina e posibilitan unha lectura visual paralela e complementaria con moito realismo e simbolismo; tamén representan movemento relacionado coa vida cotiá dos protagonistas. Podemos ver planos diferentes: a historia central está iluminada con cores vivas (azuis e amarelos), mentres que as outras secuencias amplían o relato recreando recordos e referencias simbólicas mediante esquemas e debuxos complementarios. Os personaxes presentan formas redondas que transmiten dozura e trazos da vellez sobre o rostro con toques de humor. Os debuxos están perfilados en liña negra, fina e cálida, procurando o volume mediante o claroscuro e as cores suaves. Vese a presenza de moitos animais non citados no texto, mais acentúan a riqueza visual da narración, o humor e o simbolismo.

Nesta obra cóntase a historia dun señor que está a traballar na horta cando oe anunciar unha festa para esa noite, polo que lle di á muller de ir. Ela négase dicindo que xa non é unha nena e comeza a enumerar todos os síntomas de vellez que presenta o seu corpo, ao que el lle responde con metáforas para animala e ir ao baile sen cambiar nada do físico. No referente á arquitectura textual obsérvase unha estrutura circular con repeticións, encadeamentos, acumulacións e un retrouso en todas as páxinas: “E fai o favor de apurar que temos que ir bailar”. Obsérvanse varias metáforas no referente ao físico da avoa. A lingua -adaptada aos lectores- alude aos campos semánticos do corpo (ollos e cabelo) e da natureza (sol e herba). Obsérvanse xogos semánticos antitéticos: día/noite; alegría/tristura; vellez/xuventude, o que aínda lle confire maior beleza ao texto posto na boca dun narrador heterodiexético, que se deixa acompañar da voz dos protagonistas. A súa intervención recóllese cunha letra de maior tamaño e aséntase en estruturas que seguen un mesmo esquema sintáctico para expoñer os seus sentimentos e perspectivas (sobre todo Manuel), mediante metáforas encadeadas.

Potencialidades educativas. A partir da lectura desta obra pódense traballar temas como a familia (os avós en concreto), a vellez, a emoción do amor e a súa continuidade ao longo do tempo e a igualdade de xénero. Aínda que este último tema quede máis oculto entre os outros, consideramos que se pode traballar a presión social -e ás veces da parella-, que sofren as mulleres de ter que saír ben vestidas e maquilladas á rúa e de conservar un bo físico, mentres que poucos homes se senten así.

Etiquetas. Xénero, vellez, avós, amor, beleza, estereotipos.


Autoría. Rosalía (Mar Barros Couto, Sara Garrido Fernández, Sara González Guede, Haizea Lemos Alonso).

jueves, 29 de marzo de 2018

Avós

Heras, Chema. Avós, ilust. Rosa Osuna, Pontevedra. Kalandraka,col. Demademora, 2002, [38 pp.] (ISBN: 84-8464-533-9)

Descrición do contido textual e visual: A encadernación deste conto ten un formato rectangular e as cubertas son de tapa dura. Na na parte inferior dereita da cuberta observamos o debuxo dunha parella de anciáns agarrados das mans con moito sentimento, mentres que o título aparece na súa parte superior. O debuxos dentro do conto ocupan as dúas páxinas e o texto aparece case sempre centrado. O texto caracterízase por ter unha estrutura acumulativa e o seu discurso sobresae pola poeticidade lograda pola reiteración de certas estruturas. As ilustracións enriquecen moito a historia, xa que transmiten o que se le e incluso o amplifican dándolle maior consistencia. O conto narra a historia de Manuel e Manuela, unha parella de vellos, que aceptan o paso dos anos con naturalidade. Este conto recibiu o Premi Llibreter 2003, entre outros recoñecementos.


Potencialidades da obra para educación infantil: A través desta historia se transmiten valores como o amor e aceptación dun mesmo e dos seres queridos. Tamén se trata a autoestima.

Autoras: SQRUPS (Ángela López Ferradás, Miriam Rodríguez Martínez, Valeria Vázquez Martiñán, Laura Veiga Darriba).

viernes, 23 de marzo de 2018

Non é fácil, pequeno esquío

Ramón, Elisa, Non é fácil pequeno esquío, ilust. Rosa Osuna, trad. Marisa Núñez, Pontevedra: Editorial Kalandraka, col. “Demademora”, 2003, [40 pp.], (ISBN: 978-84-8464-183-4)



Breve descrición do formato e contido. Neste álbum ilustrado a imaxe que se nos mostra na cuberta é a do noso protagonista, o pequeno esquío, que se amosa moi triste sentado no chan e ante un fondo de figuras en tons grises que representan a natureza que o rodea. No seu interior atopamos ilustracións en tons suaves e sobre todo cálidos, que están riscadas cunha fina e irregular liña de lapis e semellan estar coloreados con ceras ou acuarelas. O texto acostuma ocupar a franxa inferior da páxina e garda relación coa imaxe que se nos ofrece. Nel recóllense as voces dun narrador omnisciente en terceira persoa, que nos conta todo o que sucede e como se sente o protagonista, e a dos propios personaxes que dialogan entre eles. Emprégase unha linguaxe sinxela e comprensible a todas as idades, coa mesma letra para ambas intervencións, que só se diferencian no tamaño, pois cando un personaxe fala, o que di escríbese en letras máis grandes e hai un espazo entre esas palabras e o resto da narración. Esta historia xira ao redor do pequeno esquío vermello que acaba de perder recentemente a súa nai e está moi triste, porque pensa que sen ela nunca máis volverá ser feliz. Tras falar co seu amigo o moucho e co pai, comprende que, aínda que a nai non estea con el, sempre o vai acompañar debido a que vive no seu corazón.


Potencialidades educativas. Este volume podémolo empregar para traballar cos nenos/as o dó e os sentimentos e emocións que provoca a perda dun ser querido. Tamén nos servirá para darlles resposta a algunhas dúbidas que poidan ter sobre a morte e o sentido da vida, xa que é un tema que se comezou a traballar nas aulas dende hai pouco, por ser un tema “tabú” que ninguén quere tratar cos máis pequenos/as e nós consideramos que é esencial para a súa educación emocional. Así estarémolos preparando para os episodios de perdas familiares e sinalándolles que, aínda que é difícil superalo, as persoas que queremos e falecen, sempre nos van acompañar no recordo e corazón.


Recursos de interese.
Non é fácil, pequeno esquío ilustrado por nenos/as http://es.calameo.com/read/001011021a6d0de86d494

Non é fácil pequeno esquío narrado por nenos/as do CEIP Villa Marín https://www.edu.xunta.gal/centros/ceipvalesvillamarin/aulavirtual2/pluginfile.php/11085/mod_resource/content/0/Videos/1_ciclo/segundo-a-non-e-facil.flv


Autoría. Grupo Baleiras. (Irina Svetlana Bello González, Alessandra Bispo Portas, Judit Cerviño Malvido, Xiomara Laranxeiro Casás)