martes, 1 de mayo de 2018

María Mariño, Cantiga da costureira poeta


Imaxe da portada:


Agrelo, Xosé, Cantiga da costureira poeta: María Mariño, ilustr. Alfonso Costa, Noia/Santiago de Compostela: Editorial Toxosoutos/Consellería de Cultura e do Deporte (Xunta de Galicia), 2007, 31 pp. Recuperado da Biblioteca Publica de Sanxenxo.

Breve descrición do formato e contido. Con motivo do día das letras galegas 2007, a Xunta de Galicia impulsou esta pobulicación divulgativa que contén a vida de María Mariño contada a través das rimas, emulando a escrita da poeta. O seu corpus creativos está expresado dun xeito subxetivo coa frecuente inclusión de elementos emocionais como son os alcumes. Así podemos coñecer que “a Fiscala” era o alcume co que todo o mundo coñecía a María. Trátase dun libro ilustrado de tapa fina e de tacto suave que fai agradable o seu uso. Relata como comezou sendo unha costureira, ao igual que súa nai -“Costureira por herdanza”- e, pouco a pouco, se foi introducindo na literatura bebendo sobre todo na fonte poética de Rosalía de Castro. Os feitos evocados non se desvían da súa vida que estivo marcada por desgraz das que podemos destacar dúas: a guerra civil vivida no País Vasco e a morte dun fillo. Non obstante, non todo foron tristezas, porque conseguiu topar o amor, o que lle permitiu conservar a esperanza e a calma. Xa afincada no Courel, comeza a escribir continuada e profesionalmente. De forma conclusiva engádense dous poemas de María Mariñono, nos que se aprecian tanto as influencias de Rosalía como a extrema sensibilidade que a caracterizan. En canto ás ilustracións, cómpre mencionar que ocupan toda a páxina e son fieis ao texto. Non son moi diáfanas, desfanse e algunhas veces inclúen colaxes que rompen un pouco a harmonía da historia. Entremesturan diversas cores e texturas que non permiten distinguir as formas dos fondos dun xeito claro, mesmo ás veces só son garabatos de cores para encher a páxina. Xógase moito coas emocións, de aí que, cando se comenta a morte do fillo de María Mariño, a este píntano de branco e á nai e ao seu marido de negro intentando, inutilmente, facer forzas por non separarse del. Toda unha imaxe cargada de sentimento que fai remover as emocións. O que mellor que se distingue nos debuxos é o rostro de María Mariño, moi expresivo e xeralmente sorrinte. O exemplo máis claro é a portada, onde aparece un retrato da protagonista co título do seu nome en letras moi grandes, tamén con cores moi dispersas que non deixan que te esquezas do nome desta muller.

Potencialidades educativas. Entre as diversas potencialidades educativas que destacamos deste libro ilustrado, están o traballo sobre a vida de María Mariño e a indagación sobre outros autores/as galegos. Podemos incidir sobre a poesía porque, ademais de ser a ferramenta da autora, é a ferramenta da propia obra coa que pedirlles aos nenos e nenas que intenten crear algunhas poesías. Así mesmo, podemos traballar sobre as ilustracións, pedíndolles que as describan ou as recreen con diversas técnicas. A situación na que se expoñen permite que este último sexa un campo moi amplo onde desenvolver moita creatividade.


Recursos de interese.
Blog sobre María Mariño e outras autoras:
Vídeo sobre diferentes formas de pintar: https://www.youtube.com/watch?v=gHNfmy2s_Qw


Autoría. Mulleres na historia (Andrea García Revuelta, Helena Lemiña, Paula Rey Diz e Mª Cristina Vidal Martínez).




No hay comentarios:

Publicar un comentario