sábado, 31 de marzo de 2018

Vacío

Llenas, Anna, Vacío, Albolote (Granada): Barbara Fiore Editora, 2015, [84 pp.] (ISBN: 978-84-15208-72-3).







Breve descrición do formato e contido. Este álbum ilustrado preséntase nun volume de 23 x 27’5 cm nunha edición en cartoné. Na cuberta xa se evidencia a técnica que caracteriza a proposta ilustrativa de Vacío, que se define pola mestura de cartón, lapis, papel e cores. Nela aparece a imaxe da protagonista, Julia, cun círculo baleiro sobre un fondo de cartón e na parte inferior rexístrase o título en letras grandes e brancas e o nome da autora en cor negra. Desde unha voz narrativa en terceira persoa, desvélase a historia de Julia marcada pola superación e a resiliencia ante unha situación de perda. A nena sente un baleiro inmenso que non é capaz de tapar nin de encher, ata que un día abandona todo o exterior e se centra en todo o que lle proporciona o seu interior (colores, melodías etc.). Pouco a pouco, ese oco vaise facendo máis pequeno, aínda que non chega a cerrarse por completo, porque as perdas tamén marcan. As ilustracións interiores teñen efecto de volume ao estaren os materiais en superposicións, salientando a variación de cores que muda co transcorrer dos feitos narrados. 


Potencialidades educativas. Este álbum ilustrado sérvenos para traballar nunha aula como mestras e mestres, e tamén para traballar na casa. Axúdanos a abordar o tratamento desas situacións onde os máis pequenos e as máis pequenas non saben como afrontar a perda de alguén ou de algo, sentindo por dentro un gran baleiro e tristeza. Aproxímase á capacidade para sobreporse á adversidade e atoparlle sentido á vida canalizando os sentimentos ou emocións.


Recursos de interese.
Recursos propios da autora:

Vídeo da autora; como rematará a historia, atopará Julia o seu tapón?: https://m.youtube.com/watch?v=bBVF3iZsyL4

Blog dunha nai que conta que fixo ela na súa casa con este conto: http://www.clubpequeslectores.com/2015/12/libro-infantil-vacio-anna-llenas.html


Autoría. Grupo Baleiras. (Irina Svetlana Bello González, Alessandra Bispo Portas, Judit Cerviño Malvido e Xiomara Laranxeiro Casás).

jueves, 29 de marzo de 2018

El cocodrilo al que no le gustaba el agua


Merino, Gemma, El cocodrilo al que no le gustaba el agua, Barcelona: Picarona  [32pp], 2014, (ISBN: 978-8416117048)

Descripción: Imagen relacionadaBreve descripción del formato y contenido: esta obra narra la historia de un cocodrilo al que, tal y como se aprecia en la ilustración de la portada, no le gustaba el agua, a pesar de hacer numerosos esfuerzos para seguir a sus hermanos y hacer lo mismo que ellos. Aún así, a nuestro protagonista seguía sin gustarle por lo que empezó a sentirse solo e incluso avergonzarse de sí mismo, hasta que un día se dio cuenta de que era diferente a los demás, resultando ser un dragón, de ahí que no le gustase el agua.
Esta historia está narrada en tercera persona y presenta una estructura clásica (introducción, nudo y desenlace), empleando expresiones típicas (érase una vez…). El lenguaje que emplea es adecuado para el público infantil debido a su sencillez y capacidad de transmitir los valores que pretende transmitir el texto a los lectores a través de numerosas onomatopeyas, exclamaciones…Además, emplea pequeños párrafos que se distribuyen a lo largo de toda la página en toda la historia.
Descripción: Imagen relacionadaLas ilustraciones de este álbum sirven para realizar una lectura visual y complementaria al texto, pues inciden en sus aspectos más destacables ya que se  emplean unos colores ideales para destacar desde un primer momento las diferencias que existen entre los personajes.
Potencialidades educativas: esta historia nos permite trabajar temas muy relacionados con la inteligencia emocional, como pueden ser la superación de los miedos, la confianza en sí mismos, valorar la diversidad…Asimismo, también nos permite trabajar la autoestima y el autoconcepto con los más pequeños.
Recursos de interés:
Vídeocuento:
Pekeleke

Natalia García Meijueiro

Avós

Heras, Chema. Avós, ilust. Rosa Osuna, Pontevedra. Kalandraka,col. Demademora, 2002, [38 pp.] (ISBN: 84-8464-533-9)

Descrición do contido textual e visual: A encadernación deste conto ten un formato rectangular e as cubertas son de tapa dura. Na na parte inferior dereita da cuberta observamos o debuxo dunha parella de anciáns agarrados das mans con moito sentimento, mentres que o título aparece na súa parte superior. O debuxos dentro do conto ocupan as dúas páxinas e o texto aparece case sempre centrado. O texto caracterízase por ter unha estrutura acumulativa e o seu discurso sobresae pola poeticidade lograda pola reiteración de certas estruturas. As ilustracións enriquecen moito a historia, xa que transmiten o que se le e incluso o amplifican dándolle maior consistencia. O conto narra a historia de Manuel e Manuela, unha parella de vellos, que aceptan o paso dos anos con naturalidade. Este conto recibiu o Premi Llibreter 2003, entre outros recoñecementos.


Potencialidades da obra para educación infantil: A través desta historia se transmiten valores como o amor e aceptación dun mesmo e dos seres queridos. Tamén se trata a autoestima.

Autoras: SQRUPS (Ángela López Ferradás, Miriam Rodríguez Martínez, Valeria Vázquez Martiñán, Laura Veiga Darriba).

miércoles, 28 de marzo de 2018

¿ A qué sabe la luna?

Grejniec, Michael. ¿A qué sabe la luna?,trad. Carmen Barreiro. 1º edición, Pontevedra: Kalandraka
Editora, col. libros para soñar, 1999. [28 pp.]. (ISBN:  978-84-9512-361-9).

Breve descripción del formato y del contenido. En este álbum ilustrado se cuenta la historia de una tortuga que quiere averiguar a qué sabe la luna. Gracias a la ayuda de todos sus amigos, que se van poniendo unos encima de otros, hacen una gran escalera para poder llegar a ella y probarla. Esta obra nos muestra cómo podemos lograr, con la ayuda de los amigos, las metas que nos propongamos, por muy imposibles que parezcan. En su cubierta aparece la foto de una luna llena con cara alegre y apariencia inalcanzable, que, como también avanza el título y las guardas de color azul claro, es el eje alrededor del cual gira la historia. Sus ilustraciones diáfanas y de gran seducción aparecen sobre un fondo negro y recogen lo fundamental de un texto que está elaborado sobre estructuras sintácticas repetitivas. Una reiteración debida a la sucesión de una misma acción por parte de los animales protagonistas, lo que facilita el seguimiento de la historia por parte del lectorado más pequeño. Esta obra está traducida a múltiples lenguas, como es el caso del gallego, además de contar con una adaptación para los niños y niñas con TEA (versión de B.A.T.A. ), ya que en sus páginas la letra está acompañada por pictogramas para facilitar la lectura y comprensión.

Potencialidades educativas. Gracias a esta propuesta literaria podemos trabajar valores como la amistad, la colaboración, la constancia, la empatía y la solidaridad. Además permite insistir en la importancia de compartir experiencias y logros con nuestras amistades. Como en ella aparecen distintos animales, también puede ser un buen instrumento para diferenciarlos, apreciar sus características...

Recursos de interés.
Actividades sobre el cuento:

Representación del cuento en sombras chinas:

Yoga:

Canción “A qué sabe la luna”:

Autoría. Amorosiñas ( T. Alfaya, R. Castro y P. Collazo).

Julio tiene miedo a la oscuridad

Lamblin, Christian, Julio tiene miedo a la oscuridad, ilust. Régis Faller e Charlotte Roederer, Zaragoza: Luis Vives (Edelvives), col. “Leer juntos”, 2000, [22 pp.], (ISBN: 84-263-4579-4).


Breve descrición do formato e contido. Álbum ilustrado de tapas duras, formato case cadrado (20x17) e follas brandas que recolle as experiencias de Julio, quen sofre pavor ante a escuridade. Na cuberta encóntrase a ilustración do rapaz protagonista con cara de medo e apuntando cunha lanterna a escuridade. Na contracuberta aparecen os títulos doutros libros da colección e faise unha breve presentación dos seus personaxes centrais. Durante todo o álbum as imaxes están enmarcadas sobre un fondo branco e mesturadas co texto, cuxa narración e diálogos están introducidos en bocadillos ou globos. As imaxes complementarias do discurso textual teñen variedade de cores e a letra rexístrase en dous tamaños: maior para a narración e máis pequena nos diálogos dos persoaxes (sobre todo en letra minúscula).


No que se refire á historia que recolle este álbum, cómpre sinalar que un narrador en terceira persoa conta as experiencias de Julio co medo. Nun principio o temor á escuridade fai que prenda todas as luces e vixie todos os ocos sen luz da súa casa, pero grazas a unha fórmula máxica e unha arma que lle dá o seu tío José, que tamén tivo o mesmo temor cando era pequeno, acaba por vencer o seu medo, aínda que, nun xesto solidario, fai que a arma quede a disposición doutra rapaza para superar os seus temores.

Potencialidades educativas. Esta historia permite levar á aula non só a aprendizaxe de que é posible vencer o medo á escuridade, tan propio da idade infantil, senón que é factible trasladar este feito a calquera outro temor. Ademais propicia normalizar o tema dos medos, xa que non só os nenos e as nenas o teñen, senón que, tal e como retrata a historia, tamén os adultos os sofren, polo que se normaliza e posibilita que os nenos e as nenas se decidan a explicar os seus e a facer algo por vencelos. Ademais este álbum fai diferentes propostas sobre outros títulos da colección que tratan pequenos problemas que poderían aparecer na etapa infantil e que se poderían tratar nas aulas.

Autoría. Contistas (A. Martínez (P), A. Ramiro, N. Reyes, B. Sierra).

Abuelos

Tobella, Montse. Abuelos. Ilust. Montse Tobella, Barcelona: Edebé, 2002, [16 pp.], (ISBN: 84-236- 6314-0).

Breve descripción del formato y del contenido. Estamos ante un álbum ilustrado de tapa dura. En la cubierta aparece, encuadrada y centrada, una foto de una familia, unos abuelos con su perrito y sus dos nietos: un bebé que lo está sujetando la abuela en brazos y una niña un poco mayor que está de pie delante del abuelo. En las guardas aparece un fondo de color morado y unas flores que nos invitan a la tranquilidad y a rechazar todo lo malo que nos rodea. Toda una postura vital representada por los abuelos de esta tierna historia, que derrochan un gran amor por sus nietos y hacen múltiples acciones para complacerlos (ricos postres, nuevos juegos…). Son estos unos personajes de ficción que son la imagen de muchos abuelos y abuelas, a los que se impulsa a apreciar, a valorar y a cuidar con gran amor. En la página de la izquierda se reproduce una pequeña imagen de los nietos escenificando lo que dice el breve texto que hay debajo, mientras que en la página de la derecha está un gran dibujo de los nietos y abuelos encuadrado como el de la cubierta y acorde con lo que pone el texto.

Potencialidades educativas. Además de ofrecer la posibilidad de tratar el tema de sentimientos (haciendo hincapié en el amor), permite entrar en temas vinculados con la composición de las familias, el paso del tiempo, las distintas generaciones etc. También posibilita aproximarse a los juegos populares de antaño, a partir de las enseñanzas sobre juegos que los abuelos transmiten a los nietos.

Autoría. Amorosiñas (T. Alfaya, R. Castro y P. Collazo).

Cuando un elefante se enamora

Cali, Davide, Cuando un elefante se enamora, ilust. Alice Lotti, trad. Ana Sancho Rosales, Madrid: Anaya Editora, 2016, [32 pp.], (ISBN: 978-84- 698-0853-5).


Breve descripción del formato y del contenido. Estamos ante un álbum ilustrado. En la cubierta podemos ver un elefante cogiendo flores con la trompa. Posado sobre una de las flores que permanecen sin arrancar, se encuentra un pajarito amarillo. Todas las flores son iguales, únicamente se distinguen en que unas son naranjas y otras rosas. Centrado en la parte superior se encuentran los nombres del autor y de la ilustradora, y debajo de estos el título del cuento, ambos en color negro y en mayúscula. Todo esto se halla sobre un fondo blanco. En la contracubierta aparece un pequeño texto introductorio que comienza con la siguiente pregunta  “¿Qué ocurre cuando un elefante se enamora?” y acaba con la frase “Pero cuando menos se lo espera…”. De nuevo están presentes las mismas flores naranjas y rosas, pero esta vez, en vez de un pájaro amarillo como en la cubierta, aparece una mariposa del mismo color volando. Centrado en el borde inferior vemos el nombre de la editorial y debajo la página web de esta misma. Las ilustraciones son sencillas y delicadas y su presencia no es abusiva. Los textos son muy breves, con frases cortas y palabras sencillas. Este álbum nos muestra lo que le ocurre a un elefante cuando cae perdidamente enamorado de una elefanta. Relata una historia simpática y muy tierna que a las niñas y niños les puede entretener y divertir mucho, ya que el protagonista de la historia ejecuta acciones inusuales para un elefante. Es un cuento ideal para explicarles a los más pequeños lo que es estar enamorada o enamorado, y lo necesario que es expresar los sentimientos y no sentirse nunca avergonzado de ellos.

Potencialidades educativas. Con este cuento podemos trabajar los elefantes, qué tipo de animales son, dónde viven, qué comen, etc. Además podemos introducir también el tema del amor y el enamoramiento, intentando explicarle al alumnado lo que esto supone. A partir de la historia debemos explicarles a las niñas y niños la importancia de expresar los sentimientos y de no reprimir nuestras emociones. En base a este álbum, también se puede hablar sobre el miedo al rechazo, haciéndoles entender a las niñas y niños que deben creer en ellos mismos y tener confianza. También se puede trabajar la valentía, explicando que es necesario tener coraje y saber dar un paso hacia delante, sin miedo a lo que pueda ocurrir.

Autoría. Amorosiñas (T. Alfaya, R. Castro y P. Collazo).

Tú y yo

Roca Palet, Elisenda, Tú y yo. El cuento más bonito del mundo, ilust. Raúl Nieto Guridi, trad. Roberto Bravo de La Varga. Barcelona: Combel Editora, 2015, [48 pp.],  (ISBN: 978-84- 9101-038- 8).

Breve descripción del formato y del contenido. Nos encontramos ante un álbum ilustrado, en cuya cubierta ya aparece  el niño protagonista sobre un fondo rosa y azul.  El título del cuento, la autora y el ilustrador aparecen en la parte superior izquierda, mientras que la editorial está centrada en la inferior. En la contracubierta se recoge  la frase "yo y tú y yo" sobre el mismo fondo, en el que ahora se dibujan una cuna azul y rosa, una alfombra azul y lo que parecen ser cuadros. Son todos ellos elementos paratextuales que nos avanzan el contenido de esta historia y que, a su vez, son confirmados por un pequeño resumen que nos habla del nacimiento de un hermano pequeño. Además se informa al lector o lectora de que en sus manos se encuentra el cuento más bonito del mundo. Las ilustraciones parecen dibujadas por niñas/os debido a sus trazos simples y poco limpios. Así mismo, la presencia de una paleta de colores pastel alude a ese mundo de los primeros años. La letra del texto es clara y en cada página hay varias palabras que aparecen en negrita y en mayor tamaño para que el lector haga hincapié en ellas. Este cuento relata una historia emotiva y muy tierna que profundiza en las emociones de los más pequeños desde la empatía. Resulta un cuento perfecto para explicarles a las niñas y niños lo que supone la llegada de una hermana o hermano pequeño a la familia, intentando que comprendan que esto es algo bueno. Lo que pretende este álbum es enseñarles lo felices que pueden ser con la llegada de un nuevo miembro a sus familias.

Potencialidades educativas. Con esta propuesta literaria y visual se puede trabajar el tema de los celos hacia el bebé recién llegado a la familia. Se intenta que las niñas y niños aprendan a verbalizar y compartir sus emociones para que sus padres intenten hacerles entender la situación y que este haga un ejercicio de empatía y comprenda que no debe de sentirse desplazado por su hermanita o hermanito. Además, en base a este cuento se pueden explicar las emociones, sentimientos, pensamientos y expectativas que un niño tiene al saber que va a ser hermano mayor, y lo que esto supone. También podemos trabajar el tema del embarazo y del nacimiento, explicando de manera simple lo que ocurre durante todo el proceso cuando una mamá está embarazada. Se puede tratar el tema de los roles de hermano mayor y hermano pequeño, intentando que los primeros comprendan que tienen un papel fundamental.

Autoría.  Amorosiñas (T. Alfaya, R. Castro y P. Collazo).

Orejas de Mariposa



Resultado de imagen de orejas de mariposaAguilar, Luísa, Orejas de mariposa, ilustr. André Neves, Pontevedra: Kalandraka -Ediciones Andalucía, [32 pp.], 2008, (ISBN: 9788496388727).


Breve descripción del formato y contenido. Esta obra trata sobre la aceptación de sí mismos y sobre las burlas de los demás ante quien es diferente. Aprender a entender y respetar las diferencias, ser tolerantes y a la vez aceptarnos a nosotros mismos es lo que pretende transmitir Mara, la protagonista de esta historia, poniendo en valor las diferencias que existen entre las personas, ya que son las que nos distinguen y nos hacen únicos.
Esta historia de carácter lineal se asienta en una estructura ternaria tradicional que se nutre, fundamentalmente, de la reiteración de una misma acción. En concreto, en la sucesión de burlas respecto a las características concretas de la protagonista Mara. Este ejemplo de aceptación se recrea a partir de un lenguaje adecuado al público de infantil por su sencillez y capacidad para transmitir los valores que salvaguarda el texto, mediante el empleo de un diálogo cargado de sonoridad y sugerentes metáforas.
Resultado de imagen de orejas de mariposaLas ilustraciones de este álbum sirven para realizar una lectura visual y complementaria al texto, pues inciden en sus aspectos más destacables. Los personajes se caracterizan por ser graciosos y por su poderoso atractivo para captar la atención de los lectores. Las imágenes están dispuestas por ambas páginas de esta obra que ya ha sido traducida al portugués, castellano, gallego, euskera, catalán, inglés e italiano. Además fue finalista del IV nacional Citta Di Bella (Italia, 2008) y aparece en diferentes planes nacionales de lectura como el Plan Nacional de Leitura de Portugal.

Potencialidades educativas. Algunos de los valores que refleja esta obra son la confianza en sí mismos, la tolerancia, el respeto y ver siempre lo positivo que se han de trabajar desde la educación infantil. El objetivo que se busca transmitir es potenciar la autoestima de los niños y niñas desde las edades más tempranas, conformándose como una base sólida para la posterior construcción de su personalidad.

Recursos de interés.
Vídeo cuento
Cuento adaptado por Laura Sacacia con alumnos del CEIP El Espartidero (Zaragoza)
Cuentos para crecer (propuestas varias)



Natalia García Meijueiro

martes, 27 de marzo de 2018

El hilo de la vida



Cali, Davide, El hilo de la vida, ilust. Serge Bloch, Barcelona: Editorial Ediciones B., 2006, [34 pp.] (ISBN 9788466661744).


Breve descrición do formato e contido. Nun peculiar formato apaisado e estreito, a cuberta desta obra xa nos presenta o protagonista cando era pequeno sobre un fondo branco que semella ser un sobre no que el se apoia dende o interior. A modo de detalle e para outorgarlle sensación de volume á cuberta, inclúe tamén un cachiño de fío vermello que o protagonista ten entre as mans e un recadro co borde e letras vermellas onde se escribe o título. No interior atopamos ilustracións compostas de finas liñas de cor negro e o fío en vermello, todo sobre un fondo branco sen moitos detalles, só algunha maneira de xogar co papel para dar relevo ou profundidade. O texto distribúese entre a parte superior da páxina e a inferior da seguinte, a través dunha linguaxe doada e concisa, pero atractiva. A voz en primeira persoa dun neno relatános a súa experiencia de vida, que se fixa sobre todo na espera dos momentos máis relevantes. Así agarda que chegue o Nadal, que pare de chover, reencontrarse coa moza, ter un fillo, ter netos, que a súa muller se recupere. Na espera de todo isto, perde a muller e espera que a morte lle chegue tamén a el, aínda que deixa ver un raio de esperanza ao final coa chegada dunha nova vida, a do seu futuro neto.


Potencialidades educativas. É esta unha obra que convida a abordar cuestións vinculadas co ciclo da vida, sempre cargado de alegrías e asaltado por duros e tristes sucesos. Coa exemplificación desta historia quere animarse a superar os malos acontecementos da vida e pensar no positivo, pois, aínda que a morte é un suceso lutuoso, co tempo pode superarse. Tamén permite abordar a empatía, xa que co transcurso da historia o lectorado identifícase co protagonista e as súas vivencias.


Recursos de interese.
Vídeo animado “El hilo de la vida”de Youtube https://www.youtube.com/watch?v=i2Ymk0Vl7ms


Autoría. Grupo Baleiras. (Irina Svetlana Bello González, Alessandra Bispo Portas, Judit Cerviño Malvido, Xiomara Laranxeiro Casás)

Soy la muerte

Helland Larsen, Elisabeth, Soy la muerte, ilust. Marine Schneider, Granada: Barbara Fiore Editora, 2017, [48 pp.], (ISBN 978-84-15208-96-9).

Breve descrición do formato e contido. É este un conto ilustrado de tapa dura que, dun xeito simbólico, xa presenta na cuberta a protagonista central: a morte. Malia estar vestida cun traxe negro que fai referencia á traxedia, nun xogo de contrastes, aparece montando unha bicicleta rosa e está rodeada de flores de vivas cores. As ilustracións interiores aparecen a dobre páxina en cores pasteis e moitas delas están sobre un fondo branco, que deixa destacar os personaxes e obxectos deseñados cunha fina liña negra e recheos de cor. Nelas recréanse e amplifícanse os contidos recollidos nun texto que ocupa distintas disposicións na páxina e emerxe da boca do protagonista, a propia morte, que conta a súa historia en primeira persoa. A linguaxe empregada é poética e sinxela e recóllese nun texto que muda de cor para intensificar o peche desta historia que xira ao redor da visita que a morte lles fai aos animais, ás plantas, aos anciáns, aos nenos e incluso aos bebés non natos, para guialos na súa última viaxe e falarlles do amor, da vida, da morte e da relación que existe entre eles. Sobresae nesta proposta literaria-visual a caracterización desa personaxe tan temerosa como é a morte, pois é retratada como unha rapaza doce, amorosa e amable que vai sempre acompañada de flores, insectos e xoguetes para contrarrestar a escuridade coa que se adoita representar.


Potencialidades educativas. Esta obra permítenos traballar cos nenos/as o medo e as dúbidas ao redor da morte, así como o dó que se experimenta ante a perda dun ser querido. Nela a morte leva a seres humanos de diferentes idades, aos animais e ás plantas, feito que pode axudar a comprender que é un fenómeno natural e que todos podemos morrer en determinado momento. Tamén se fai referencia ao amor como un elemento esperanzador que vai máis alá da morte grazas ao que podemos recordar as persoas que falecen. A convivencia que se establece na presente historia entre a vida e a morte sitúanos ante un libro moi recomendable para tratar a educación emocional e a morte dentro da aula.


Autoría. Grupo Baleiras. (Irina Svetlana Bello González, Alessandra Bispo Portas, Judit Cerviño Malvido, Xiomara Laranxeiro Casás)

Raquel ten medo

Fernández Paz, Agustín, Raquel ten medo, ilust. Mariña Seoane, Vigo: Edicións Xerais de Galicia, col. “Paseniño”, nº 17, 2004, [24 pp.], (ISBN: 978-84-9782-156-8).

Breve descrición do formato e contido. Un narrador en terceira persoa preséntanos a protagonista desta historia de medos, Raquel, unha nena que está na cama e non ten sono. As figuracións propias da infancia fanlle crer que no cuarto hai un monstro de longos brazos, un fantasma que vén polo aire, o ruído dun esqueleto e os ollos dun vampiro. Toda unha serie de seres medorentos que á aterran e aos que logra identificar grazas á axuda prestada por Tina, a súa irmá maior. Finalmente, logra tranquilizarse e prende no sono agarrada ao seu osiño Boliña.

O relato protagonizado por Raquel preséntase nun volume de tamaño 17 x 19 cm en rústica cosido a fío. Nas páxinas pares reprodúcese o sinxelo texto en letra caligráfica e en maiúscula, co propósito de axudar a aqueles que se inician no proceso lector, así como un debuxo que adquire animación ao pasar as páxinas con rapidez. Ao fío do texto, as páxinas pares inclúen unha grande ilustración identificativa desta historia de medos infantís, nas que se xoga con diferentes tipos de planos e se emprega a técnica da acuarela que se nutre de combinacións harmoniosas de tons. Esta obra foi merecente do VIº Premio Lecturas GALIX ao mellor libro ata 7 anos e como o mellor libro ilustrado no ano 2006.

Potencialidades educativas. A temática do conto ofrécenos a posibilidade de abordar os medos que pode provocar a noite nos máis pequenos e pequenas (as sombras, a escuridade..). Así mesmo, permite traballar aspectos vinculados coas relacións entre irmáns e a relevancia da axuda mutua para superar difíciles situacións. É, sen dúbida, unha obra recomendable para os que están a comezar a ler pola configuración e reprodución formal do texto, como sucede noutros títulos da colección “Paseniño”.

Autoría. Contistas (A. Martínez (P), A. Ramiro, N. Reyes, B. Sierra).

Tío lobo

Ballesteros, Xosé (adapt.), Tío lobo, ilust. Roger Olmos, Pontevedra: Kalandraka Editora, col. “O contos do trasno”, 2014, [32 pp.], (ISBN:978-84-846-4042-4).

Breve descrición do formato e contido. Álbum ilustrado de tapas duras que acolle unha historia, na que a mentira asume o protagonismo central. Un narrador en terceira persoa preséntanos a Carmela, unha nena moi larpeira, a quen o Tío Lobo lle pide unha proba das chulas a cambio de prestarlle unha tixola. A nai da nena mandoulle as chulas, unha botella de viño e pan de millo, aínda que Carmela, levada polo seu voraz apetito, papou todo polo camiño. Malia tentar enganar a Tío Lobo, este decatouse da trampa e ameazouna con visitala pola noite para comela. A diferenza dos contos tradicionais, nesta ocasión, a nena saberá como se pagan as mentiras.

Esta historia de aprendizaxe recolle na cuberta o elemento detonante dos feitos narrados dun xeito moi suxestivo, ao representar unha tixola con forma de lobo, que ten continuidade na contracuberta. O carácter medoñento dos contos protagonizados por lobos tamén se advirte nas gardas de cores escuras, que se contrapoñen á imaxe colorida da nena recollida na portada. Estes tons chamativos mantéñense na sucesión das imaxes deste álbum, que nos ofrecen unha lectura visual complementaria e enriquecedora do texto. Estas imaxes ocupan as dúas páxinas dunha forma continua e ofrecen múltiples xogos de perspectivas e tamaños, sobresaíndo entre elas as figuras dun inmenso lobo e as da nai e as da nena, cuxo cabelo parece ser o seu elemento máis característico. Úsase o mesmo tipo de letra para reproducir esta historia de final sorprendente, que se recolle nun tamaño superior de no seu remate inesperado, pero que non deixa de ser unha consecuencia da actitude irresponsable de Carmela.


Potencialidades educativas. Esta proposta narrativa permítenos abordar a mentira e as súas consecuencias a partir duns personaxes moi familiares para a infancia. Tamén nos ofrece a posibilidade de realizar lecturas ou representacións dramáticas, así como tratar outros temas como é a gula e a non capacidade de asumir as responsabilidades. 

Recursos de interese.
Dramatización do conto:

Contacontos e actividade en gran grupo: 

Autoría. Contistas (A. Martínez (P), A. Ramiro, N. Reyes, B. Sierra).

lunes, 26 de marzo de 2018

La ovejita que vino a cenar.


Smallman, Steve, La ovejita que vino a cenar, ilustr. Joelle Dreidemy, trad. Monserrat Alberte, Barcelona: Editorial: Beascoa, col. “Ya sé leer” (a partir de 4 anos), 2006, [28 pp.] (ISBN: 978-84-488-2454-9).



Breve descrición do formato e contido. Desde as imaxes exteriores deste álbum rectangular de tapas duras, o lectorado xa pode intuír cal é a temática da historia que recollen as súas páxinas. Na cuberta atopamos o título do libro coa ilustración da ovella e do lobo sentados nunha mesa, mentres que na contracuberta vemos o lobo e a ovella abrazados moi agarimosamente. Así mesmo noutras partes do volume, como é a cuberta, avánzanse outros aspectos desta historia de amizade que tamén se pode seguir a través dunhas ilustracións repletas de color e de emoción. Baixo o formato gráfico dun texto, no que sobresae o emprego dalgunhas letras maiúsculas, recóllese a historia dun lobo que sempre tiña fame e que ceaba sopa de verduras, ata que aparece na súa porta unha ovelliña chea de frío. Malia pensar que acabaría sendo un suculento manxar, a relación que se establece entre estes dous personaxes fai que todo mude. Finalmente acaban sendo amigos como quería a ovelliña.

Potencialidades educativas. Con este relato pódese traballar a amizade, a través da alimentación, de dous individuos nun principio antagónicos. Así evidénciase como cada un de nós se pode facer amigo doutra persoa que ao inicio se considera hostil ou inimiga, ademais de apareceren outros valores relativos á solidariedade, emocións...


Recursos de interese.



Autoras: Pulgariñas (Ana Salgado Pazos, Cecilia Solla Vázquez, Alicia Vidal Peneireiro e Tatiana Viéitez Losada).